گالری آب انبار
آدرس: تهران، خیابان انقلاب، دروازه دولت، خیابان خاقانی، بن بست روشن منش، پلاک ۲،گالری آب انبار
تلفن: ۰۲۱۸۸۶۶۳۴۵
ایمیل - وبسایت
ساعت کار: یک شنبه-پنج شنبه: ۱۱ صبح – ۸ شب جمعه ها: ۳ بعدازظهر – ۱۰ شب یکشنبه ها مجموعه تعطیل است.
یادآوردهها
نمایشگاه انفرادی آویش خبره زاده تحت عنوان «یادآوردهها»
این نمایشگاه منتخبی از آثار هنرمند در طی دههی گذشته است و سفر هنری پرثمرِ خبره زاده را برای اولین بار در تهران در قالب نمایشگاه انفرادی به تصویر میکشد. نمایشگاه گردان مستقل ایتالیایی کلودیا جویا، این مجموعه را گردآوری کرده است. در این نمایشگاه خبره زاده تلاش دارد تا به رابطهی میان احساسات انسانی و برخی از ابعاد طبیعت بپردازد. هنگامی که از طریق آثارش این ارتباط و قرابت را به نمایش میگذارد، به ما فرصت میدهد نگاهی بیندازیم به آنچه که میتوان فرضا حافظه جهانی نامید؛ و این پرسش را به میان میکشد که چه چیز در بین تمام فرهنگها و تصاویر، یادآور این حافظه است؟ چگونه برخی کهن الگوها، ژستها و فرمها به نماد زندگی بشری تبدیل میشوند؟
پژوهشهای بصری جامعِ خبره زاده که قلمرو نقاشی و مجسمهسازی، طراحی و ویدئو و تقاطع مابین هریک از اینها را در برمیگیرد، در واقع دنباله رو نظریات افلاطون و ارسطو در باب حافظه و خاطره است. به قول جویا، تصویر، طراحی و حافظه به طور جدایی ناپذیری به یکدیگر متصل اند و تصویر اعم از انتزاعی یا غیر از آن، در پی یافتن زبانی جهانی است که هدفش برطرف کردن سوءتفاهمات نیست بلکه در پی برجسته کردن و ابراز کردن تضادهای درونی دیدن، به مثابه تشکیلات بزرگترِ فرهنگ بشری است. خبره زاده تمرکز حواساش روی کدهای فرهنگیِ دیدن و مشاهده، در عین حال به معنی رویارویی با ارتباط میان تاریخ و خاطره و دستکاری جریان طبیعی هر دو نیز هست.
او مدام جهت و سمت خیره شدن به فیگور انسانی را تغییر میدهد و توالی زمانی را برعکس میکند تا تعارضات و تناقضاتِ تجربه را آشکار کند. نقاشیهای معروف آبی رنگ روغناش که روی بتونه و چوب اجرا شده اند (اجرا در سال 1387 و 1393) فرمهای حیوانی را به نمایش میگذارند که با نقاشیهای طبیعت بیجان یا آناتومیک متفاوت اند؛ نمیتوانیم با اطمینان بگوییم که این موجودات در چه حالتی قرار گرفته اند، معلق یا آرمیده اند، مجسمهها در میانهی رسیدن به فرمی برتر رها شده یا با نور منفی (مجسمه سایهای) شکل گرفته اند. یکی از خصوصیات کارهای او این است که خیال و واقعیت در یک سطح نوری با یکدیگر رو در رو میشوند. این سری از آثار خبره زاده خارج از چارچوب زمان و نه به عنوان یک شی (ابژه) بلکه به شکل دیدگاههایی ناب موجودیت پیدا میکنند.
سایر کارهای موجود در نمایشگاه، مانند «تردید۲» و «تردید۳» (ماژیک روی بتونه و چوب، 1393) با هویت خود به عنوان شی نقاشانه در تناقض اند، گاهی به شکل نقاشی و گاهی به شکل طراحی ظاهر شده اما اغلب اوقات به شکل رویا یا تصاویر مبهم که در دل شب دیده میگردند، نمایان میشوند. با این حال این تمها و درونمایهها عمیقا با واقعیت جهان حیوانات و انسانها در ارتباط اند، بنابراین نفی حضورشان ممکن نیست اما نحوهی تجربه کردن شان مدام در حال تغییر است. در آثاری مانند «چشم دوختن به شرق» یا « شاهزادههای صلح کامل»(گرافیت، روغن، پاستل و ماژیک روی کاغذ کوچی) فیگورهای انسانی با حالتی گیج و سردرگم پدیدار و دستخوش تغییرات جسمانی میشوند. در این طراحیها خط تقریبا به زنجیرهای از نقطهها و ردهای در حال امحا تبدیل میشود.
اخیرا خبره زاده در ادامه تجربیات اش با سطوح دو بعدی و تبدیل به انیمیشن و حجم، مجسمهسازی را آغاز کرده است. جدیدترین اثر وی، «مهلیک کبیر» (1395) که برای اولین بار در این نمایشگاه به معرض دید عموم گذاشته میشود، به رد و نشانههایی از خاطره که در تمام این سالها در آثارش شاهد بودیم، جسمیت میبخشد، اما هنوز عنصری گریز پا و زود گذر در آثارش موجود است که در ویدئو اینستالیشن عظیمی با نام «تمام اسب های سفید»(1395) که امسال در فونداتسیون ولیوم در رم به نمایش درآمد، به خوبی شاهدش هستیم. «یادآورده ها» منظرهای چند لایه از بدنها، فرمها و خاطرهها است که در یک لحظه با هم ادغام میشوند و درک و تخیل ، را به موقعیتی فیزیکی برای تجربهی روایی تبدیل میکند.
آویش خبره زاده سال 1348 در تهران به دنیا آمد و بعدها در بریتانیا، ماداگاسکار، ایتالیا و ایالات متحده آمریکا زندگی کرد. وی هم اکنون ساکن واشنگتن دی سی است. خبره زاده در آکادمی هنرهای زیبایِ رم آموزش نقاشی و در کالج هنری کورکوران واشنگتن دی سی آموزش عکاسی دیده است. آخرین نمایشگاههای انفرادی هنرمند عبارتند از: فونداتسیون والیوم، رم (1395)، گالری شهری هنرهای مدرن تورین_GAM_ (1393) گالری اسپروویری، لندن (1390).
از نمایشگاههای انفرادی پیشین خبره زاده میتوان به موارد زیر اشاره کرد: مدرسه موزه طراحی رود آیلند (1388)، به ماکرو__MACROو
موزه هنرهای معاصر رم (1386).
همچنین خبره زاده در نمایشگاههای گروهی بسیاری شرکت کرده است: «فردیت انبوه: فرمی از کثرت»، آب انبار، تهران (1395)، «اطاق طراحی» (1392) اورسلا بلیکا فاندیشن، آلمان؛ «مرزِ در اضمحلال» (1390)، از کلکسیون دائمی مَکسی(MAXXI)، رم؛ «ارتعاش» در
دراینگ روم (1389) لندن، و «شتاب لحظهای: طراحیهای متحرک» (1386) در پاروسول یونیت، لندن. آثار خبره زاده در دوسالانه سایت سانتافه (1389) ، دوسالانه لیورپول (1387) دوسالانه هنری کلن (1382) ، دوسالانه ونیز(1382) و دوسالانه استانبول (1378) به نمایش درآمده اند.همزمان با برگزاری این نمایشگاه، کاتالوگی همراه با جستاری به قلم کلودیا جویا، نمایشگاه گردان نیز انتشار یافته و در دسترس عموم قرار میگیرد.
(نا) پیدا
نمایشگاه ساناز مزینانی در آب انبار
رد در سیاهی
گالریهای آبانبار و آریا نمایشگاهی از چهاردهه آثار بهجت صدر، نقاش مدرنیست نامدار ایرانی را با عنوان "بهجت صدر: رد درسیاهی" برگزار میکنند.
این نمایشگاه، در کنار استفاده از اسناد و آرشیوها، با نمایش مجموعهی کمنظیری از آثار بهجت صدر، از چالشهای آغازینش با انتزاع انفُرمِل میانهی دههی ۱۳۳۰، تا آزمودن فرمهای ارگانیک، ردگذاریها، و شبکههای وهمآلود خطوط در دهههای ۱۳۴۰ و ۵۰، و در نهایت دورهی کلاژ، یعنی سالهای تبعید (درونی) و رجعت به جهانِ گذشتهگرا، اما آیندهنگرش، به کاوش در میراث هنری و فکری او میپردازد.
بهجت صدر (۱۳۰۳-۱۳۸۸) یکی از تاثیرگذارترین و پیشروترین نقاشان مدرنیست ایران است که نشانههای متناقض را با بیانی انتزاعی به تصویر میکشد و طبیعت سرشار را با جهان سرد و عریان صنعتی درهم میآمیزد. این زبان بصری ویژه در کارهای او در دههی ۱۳۳۰ از همنشینی مدرنیسم اروپایی و مدرنیتهی ایرانی شکل میگیرد. نقاشیهای صدر میکوشد از مرزهای انتزاع و فیگوراتیو بگذرد ودر نتیجه به کشفهای جدیدی در ماده و بافت می انجامد. او یکی از پیشگامان هنرهای تجسمی در ایران، و از اولین زنان هنرمند و مدرس دانشگاه است که اوایل دههی ۱۳۴۰(۱۹۶۰) در عرصهی بینالمللی حضور یافت. کارهایش گواهی است بر مدرنیتهی جهانشهری نوظهوری که در تهران، رم و پاریس پدیدار شد؛ شهرهایی که در آنها تحصیل کرد و آثارش را به نمایش گذاشت.او تجسم تلفیق شگفتانگیزی از هنر و زندگی است که درنقاشیهایش آشکار است.
اثرگذاریهای اتفاقی و جنبههای رفرنمایانه در سراسر زندگی حرفهای او تنیده است و تنهی درخت جانمایهی اصلی نمادپردازی او از دگردیسی طبیعت بهوسیلهی صنعت است. او با ایجاد شکلها و رنگها، و مرتبکردنشان، نشان میدهد که چهطور بینظمی و اتفاق میتواند چیزی قابلپیشبینی را به رخدادی شگفتانگیز تبدیل کند. رویکردی بازیگوشانه همیشه در میلش به آشکار و پنهانکردن نور و سایه وجود دارد. در مقابل چشمانش، زیر کاردک، با مشاهدهی واکنش رنگها و انعکاس خاطرات گذشته در اثر، همچون رقص، افسون یا نوای موسیقی.
میراث بهجت صدر به عنوان هنرمند، استاد دانشگاه و یکی از پیشگامان هنرمندان زن در عرصهی داخلی و بینالمللی نتیجهی دغدغهی او نسبت به بیان ایدههای جدید در نقاشی از طریق رویکرد احساسگرا و رفتارنمایانه است. رویکردی که به خلق آثاری با رد و نشانههایی گاه آرام و گاه خشن میانجامد و امکان کشف ارتباط میان بدن هنرمند و حرکت پیرامون فضای کار را فراهم میکند. این نگاه پرفورماتیو به نقاشی همان است که خود، با عنوان نیاز اجتنابناپذیرش به قراردادن بوم بر زمین یاد میکند که به او اجازهی تحرک و کنترل بیشتر بر کار را میداد.
رها
نماشیگاه آثار رها رئیسنیا در گالری آب انبار
طراحی خط
طراحی خط / رضا عابدینی / آب انبار
نمایشگاه انفرادی
نمایشگاه آرش حنایی و محمود بخشی با عنوان نمایشگاه انفرادی در گالری آب انبار
جَبِر ووکی
جَبِر ووکی
نمایشگاه گردان: غزاله آورزمانی
٢ مرداد- ٢٨ مرداد ۱۳۹۴
آب/انبار تهران
افتتاحیه: جمعه ٢ مرداد، ٣ بعد از ظهر الی ١۰ شب
نشست و گفتگو با حضور غزاله آورزمانی، جاره داس و علی بختیاری
یکشنبه ۴ مرداد،٣۰:۶ بعداز ظهر
گفتگو با هنرمندان و پرفورمنس، دوشنبه ۵ مرداد، ٣۰:۶ بعداز ظهر
آب/انبار باافتخار نمایش گروهی آثار هنرمندان بین المللی "متیو همفریز، کریستین کتانه، میرا آورزمانی، پاتریشیا پیزانلی، نوشین فرهید، جیکوب رولینسن و ئی دای" با عنوان "جبرووکی" را به اطلاع می رساند.
جبرووکی شعری بی¬معناست از لوییس کارول که در سال ۱۸۷۱ در کتاب «آنسوی آینه» (در ادامهی «آلیس در سرزمین عجایب») آمده است. طرح داستان در مورد کشف کتابی است بهوسیلهی آلیس که به زبانی غیرقابل فهم نوشته شده. امروزه جبرووکی بدلیل استفادهی بازیگوشانه و خیالبافانه از کلمات و ظرافتهای زبانیاش، در مقام یکی از مهمترین اشعار مهمل در زبان انگلیسی مورد تحسین است.
نمایشگاه جبرووکی با انتخاب این شعر به عنوان نقطهی عزیمت خود، به کاوش دربارهی قابلیتهای پرفورماتیو دیالوگ و زبان در آثار هفت هنرمند بین المللی می¬پردازد. شیفتگی این هنرمندان به زبان، این نمایشگاه را به ساختاری برای خودشناسی بدل می¬کند؛ نوعی منبع رهایی سیاسی، متافیزیکی و حتی جنسی. نمایشگاه حاضر با ترکیبی از فرهنگ والا و نازل، طنز و گفتمان رمزآلود، بر آن است «صدا» را در مقام یک کنش سیاسی در نظر بگیرد و در عین حال مادیت و خاستگاه زبان را نیز در نظر دارد و به مباحث بینافرهنگی و بینارشته¬ای آن بیتوجه نیست. مجموعه¬ای متشکل از مجسمه¬، کتاب هنرمند، طراحی، چیدمان، اجرا، شعر، و ویدیو، فرصت تجربه¬ی قابلیتهای احساسی، اجتماعی و سیاسی زبان و شناخت آن را در اختیار مخاطبان قرار می-دهد.
بهمن محصص در ۶۰ قطعه از یک جسم گمشده
بهمن محصص در ۶۰ قطعه از یک جسم گمشده
۱ - ۲۲ خرداد،۱۳۹۴
گالری آب/انبار، تهران
افتتاحیه ی نمایش و رونمایی از کتاب هنرمند: جمعه، ۱ خرداد، ساعت ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
سخنرانی: مراد منتظمی در آب/انبار، شنبه ۲ خرداد، ۶:۰۰ بعدازظهر
نشست و گفتوگو با حضور مراد منتظمی، مرجان تاجالدینی، ایمان افسریان در نگارخانه آریا، دوشنبه ۴ خرداد، ۶:۰۰ بعدازظهر
نگارخانه آریا و آب/انبار با افتخار نمایش آثار بهمن محصص یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان ایرانی، با عنوان «بهمن محصص در ۶۰ قطعه از یک جسم گمشده» را به اطلاع میرساند.
این پروژه با همکاری نگارخانه آریا و آب/انبار به منظور ارایه بازخوانی هنر مدرن ایران ۲، و با تمرکز بر روی آثار دیده نشده از محصص شکل گرفتهاست.
نگارخانه آریا و آب/انبار در شکل گیری ایدهی این نمایش و نوشتن یادداشتها افتخار همکاری با مراد منتظمی، نمایشگاهگردان تیت مدرن لندن را داشتهاند.
این نمایشگاه و آنچه به همراه آن منتشر میشود، باستانشناسی ردپاهای بهمن محصص است، که در برههای مشخص (بهار ۱۳۹۴) و مکانی معین (شهر تهران) صورت گرفته است، و میتواند مرحلهای از پژوهشی ناتمام باشد در آثار پراکنده و به تعبیری «کشف نشده»ی این هنرمند. به لطف مجموعهداران خصوصی در تهران که این پروژه را حمایت کردند، چنین رویداد کمسابقهای به واقعیت پیوست. همکاری میان نگارخانه آریا و آب/انبار فراتر از برگزاری یک نمایشگاه بوده و گامی شایسته است در جهت توسعهی چشمانداز فرهنگی و غیرانتفاعی بر هنر مدرن و معاصر ایران. «۶۰ قطعه از یک جسم گمشده» به عنوان ماحصل یک پژوهش نشان میدهد که چطور میراث بهمن محصص همزمان تاثیرپذیریاش از تاریخ و توجهش به زمان حال را آشکار میسازد. اشتیاق بهمن محصص به دوران باستان معروف است و میشود آن را در علاقهاش به قطعات تکهشده، تباهی، ویرانی، و نیز شهوت، کمال مطلوب و رنسانس یافت. همچون ۶۰ پاراگراف از یک داستان کوتاه، ۶۰ اسلاید از یک فیلم تازهزیرنویسشده، و ۶۰ قطعه از وسایل یک مسافر سرگردان، بهمن محصص در نهایت خود را در دوستیهای پایدار، معادلات شاعرانه، و اشتیاقاش به وجود مینمایاند.
.م.م
باز هم مشکل قطبنما
باز هم مشکل قطبنما / توماس جپه
نمایشگاه «باز هم مشکل قطبنما» بر تاریخ فرهنگی، زیباشناسی بومی و بازسازی معنایی تمرکز دارد. این نمایشگاه دنبالهی مضمون نمایشگاه «مشکل قطبنما» را پی میگیرد که در ماهِ می ۲۰۱۴ در گوادالاخارای مکزیک برگزار شد. در این نمایشگاه بار دیگر به موضوع گردآوری موضوعات و دستمایههایی از فرانسه، مکزیک، سوئد، الجزیره، اتریش، نیجریه، و ایران پرداخته شدهاست. ابژهی فرهنگی در طول جابهجاییاش میان بافتهای فرهنگی مختلف، دستخوش تغییراتی ظریف و در عین حال موکد میشود. سوال اینجاست: این پیام (فرهنگی) چطور در زمینههای مختلف دستخوش تغییر میشود و در شکاف بین این فرهنگها چه اتفاقی رخ میدهد؟ نمایشگاه «باز هم مشکل قطبنما» این سوال را از جهتهای بسیاری مورد بررسی قرار میدهد. نمایشگاه، مجموعهای از اوراق انگلیسی و فارسی با محتوای «نظریه آشوب» را به نمایش میگذارد که تحلیلی شناختی پیرامون ترجمه و در قالب ابژههای فرمال ارایه میکند.
رمان واقعگرایانه و سحرآمیز دههی ۱۹۵۰، «شهدنوش نخل»، بهسفارش هنرمند به فارسی ترجمه شده که در نمایشگاه ارایه میشود. ترجمهی پیشرو، از کتابی که در ادبیات پستکلنیال افریقا نقش مهمی ایفا میکند و وارد کردن آن به گفتمان زبان فارسی؛ با توجه به نبود حق کپیرایت در ایران، تلاشیست برای بیان ظرافتهای زبانشناسانه در گفتمانهای مختلف.
دیوارنگارههایی از مقبرهی کاکاکستلا بر دو دیوار (در گالری) بازرسم شده که نه تنها طنینانداز نقاشی اصلی، بلکه تصویر آن در کتابی در باب هنر تدفین در مکزیک است. بازنمود این نقاشی دیواری که تقلیدیست از نسخهی واسطه، بازگشتی گذرا بر دیوار است.
دو قطعه موسیقی از آهنگسازان استکهلمی کیدبلیوسی ۹۲ و
«دیجیبیسکوییت» مقیم بیارتیز (شهری در جنوب فرانسه) ارایه خواهد شد که در آن دو جهت متفاوت در موسیقی رقص، از مراقبهی مبهم روانشناسانه تا انزوای سرد (موسیقی) تکنو، پوشش دادهشدهاست.
آمیزهای از این قطعات در فضای گالری پخش خواهد شد و سیدیهای آنها به طور رایگان در دسترس مهمانان قرار خواهدگرفت.
در این نمایشگاه نقاشیهایی بر روی سیلک را مشاهده خواهید کرد که لوگوهایی از کافهقنادی ارمنیها (اُریانت)، تا سازماناب، و سرامیکهای موزه شیشه آبگینه در آنها بهتصویر کشیده شدهاند. این نمادهای محیط اطراف نمایشگاه، به همراه مجموعهای از فتوکپیهای بزرگی از انعکاس شیشه در محفظههای نمایشیِ موزهی آبگینه بهنمایش گذاشته خواهدشد. بازنمودهای متنوع نمایشگاه «باز هم مشکل قطبنما» دربرگیرندهی مضمون تبادل فرهنگی، تغییر و تحولات معنا در طول روند ترجمه و جابهجایی آن (از زبانی به زبان دیگر)، حکایاتی جمعی از محیطهایی جدید، و درگیری اجتماعی مبسوط در رسانههای چندگانهاند. در عین حال که عناصر متعددی در این نمایشگاه به گذرهای فرهنگی پیشین پرداختهاند، قطعات موسیقی و نسخههای کتاب ترجمهشده نشاندهندهی آغاز تحول میانْفرهنگی خواهند بود و گسترهی این نمایشگاه را از زمان و مکان آن فراتر خواهند برد. اجزای مشترک و بههم پیوستهی این نمایشگاه از پتانسیل گسترهی شکافهای شناختی و زیباشناسیِ سوءتعبیر نشان دارد.
توماس جپه، متولد ۱۹۸۴، استرالیاییتبار، و ساکن آلمان است. او دانشآموختهی هنرهای دیداری در مقطع فوقلیسانس از کالج هنر ویکتوریایی و مطالعات فرهنگی در مقطع لیسانس از دانشگاه ملبورن است. جپه بهواسطهی نقاشی، مجسمه، و چاپونشر؛ تاریخ اجتماعی را در باب تولید هنری جستوجو میکند، معمولن این جستوجو به حوزهی اجتماع و زیباییشناسی بومی وارد میشود. توماس جپه نمایشگاههای بسیاری در آلمان، انگلیس، امریکا، مکزیک، استرالیا، سوییس، جمهوری چک برگزار کرده و برای نخستین بار در ایران، در مرکز هنرهای معاصر سازماناب، میزبان مخاطبان خویش است.
نمایشگاه توماس جپه در سازماناب با کمک آرتس ویکتوریا برگزار و اقامت وی در تهران به کمک «کاف» ممکن شدهاست.
اطلاعات بیشتر:
www.sazmanab.org
هفت دهه نقاشیهای سیراک ملکیان
هفت دهه نقاشی های سیراک ملکنیان
گالری آب/انبار، تهران
افتتاحیه ی نمایش و رونمایی از کتاب هنرمند: جمعه، ۱۰ بهمن، ساعت ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
"هفت دهه نقاشی های سیراک ملکنیان" نام مجموعه ایست از هنرمند ساکن تورنتو، سیراک ملکنیان، که در گالری آب/انبار به نمایش درآمده است.
پروژه ی مشترک آب/انبار و گالری آریا، هفت دهه نقاشیهای ملکنیان را از دهه ی پنجاه میلادی تاکنون گردآورده است.
ازفضای «گالری آریا» تا فضای مرکزهنرهای تجسمی ی «آب انبار» مسیری شصت ساله ازهنرهنرمندی را میبینیم که به واسطه بیش از نیم قرن تولید، تجسم کامل یک جریان هنری درآغاز قرن ایران معاصراست:طی این مسیر، برخی عناصرنقاشی ایرانی(که القای معنا میکند) حذف شده تادرنهایت به دوره آخراو(دستمال های کاغذی)که میرسیم بدانیم سیراک ملکنیان نقاش خودآگاهی بوده است که طی سالیان بااشراف به جهان انتزاع، به نوعی نیمه آگاهیی کشافانه در کار خود رسیده است.
این مجموعه سیرتحول و دستاوردهای نقاشی معاصرایران رادر یک برههی تاریخی یاد می آورد.[...]
خصلت وسرشت این نوع نقاشی،اگرکه "مذهبی" خطاب نگیرد به نوعی الاهیات تعلق دارد. نیمسایهها،وحدت وجودی شدهاند واتمسفراقلیمی(آب وهوایی)همهی بومها وکاغذهارادربرگرفتهاند.[...]
تمرکز فوقالعاده برتاشهای افقی، محدودیت و جلوگیری از پنداشت عمق نمایی ، جایگزین"رسم"به جای "طرح اولیه"،تاکید بر خطوط غیرقابل اتصال و شدت حجم فرم های جغرافیایی، باتونالیتهی عاطفیی رنگهای استخوانی، نشانههای خاص آثاراین دورهی اویند.[...] هرچند نگاه نویسندگان هنردرایران به او-همچون نگاه تاریخ ایران به هنرمندان ارمنی- نگاهی کور بودهاست؛اما با مرور زندگیی هنریی سیراک ملکنیان از "گالری آریا" تا فضای "آب انبار" فراموش نمیکنیم که پس ازاو،امکان ورود به قلمرویی که او تعیین کرده است ممنوع خواهد شد.
داریوش کیارس
اطلاعات بیشتر:
www.ab-anbar.com
در ۱۱:۰۸ ۲۳ اسفند
نمایشگاه عکس، ویدئو و چیدمان رضا آرامش در گالری آب انبار /
عنوان این نمایشگاه برگرفته از حادثهایست که در روز سهشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۸۴ اتفاق افتاد، هنگامی که نیروهای اسرائیلی به اردوگاهی در شهر «جریکو» واقع در فلسطین حمله کردند.
"در ۱۱:۰۸ ۲۳ اسفند، ۱۳۸۴" مجموعهایست از آثار متاخر رضا آرامش، که از این بین سه اثر بهمنظور ارایه در نمایشگاه حاضر، شکل گرفتهاند. این سه اثر عبارتاند از: فیلم ۱۶ میلیمتریای با عنوان "نه آنچه منظور بود" که از ۴۷۰ تصویرِ یافته، ساخته شدهاست؛ چیدمان مکانمندی که بهواسطهی تاباندن نور از ورای اسلایدها شکل گرفته و عکسهای سیاه و سفید در ابعاد بزرگ.
"پیشینهی ادبی اروپا بر آثار "رضا آرامش" تاثیر بهسزایی دارد و از سوژه و روند کارش بینشی ارایه میدهد. برآیند این تاثیر و تاثیرات موطنش در خاورمیانه، همگرایی فریبندهای را سبب میشود.
دو نویسنده اگزیستانسیالیست قرن بیستم "ژان ژنه" و "آلبر کامو" طرحی از یک ایده مطرح میکنند و در آن هر دو به اهمیت فرد بیگانه میپردازند، عاری از نورمهای اخلاقی اما حاوی بار عاطفی. "ژنه" که در نوشتههایش به شرح تحمیل دلبههمزن سبک و روش بر قدرت در افراطیترین حد میپردازد، خود زندانی نظام است و رهاییاش در گرو تجلیلش از هنجارهای جامعه. "کامو"، غریبهی الجزایری در خاک اروپا، افراد را چون ناظران توصیف میکند، ناظری که شرح حال خود را در بستر دیگران میگوید، دیگرانی از او جدا افتاده. در پی "ژنه" و "کامو" و معاصر این دو، "برتولت برشت"، جامعه را عرصه ظهور ارزشهای سیاسی میدید و در تقابل با تاکید بر وضعیت فردی بر تلاشهای جمعی تاکید میکرد.
این سه چهرهی ادبی لحظهای متمایز اما متعارف را در هنر بازنمایی میکنند و درهمتنیدگیِ رشتهی افکارشان در ژرفنای آثار "رضا آرامش" مشهود است."
برگرفته از کاتالوگ نمایشگاه، بهقلم دیوید تُرپ، گردانندهی مستقل و بنیانگذارِ پرفورمنس استودیو.
دربارهی مرکز هنرهای معاصر سازماناب – آب/انبار: سازماناب مرکز هنری مستقل غیرانتقاعی است که در سال ۱۳۸۸ تاسیس شدهاست. این مرکز از آثار هنری در طیف گستردهای از رسانهها از طریق برگزاری نمایشگاهها و رویدادها، اقامت هنرمندان و کیورتورها، طرحها و کارگاههای آموزشی، گفتگو و انتشارات حمایت میکند. با ایجاد روابط محلی و بینالمللی و تنوع بخشیدن در دو بخش مخاطبان و دستاندرکاران هنر معاصر، سازماناب با هدف حمایت و توسعهی دانش، درک، و تمرین هنرهای معاصر در ایران ایجاد شدهاست. آب/انبار بخش جدیدیست که به سازماناب اضافه شده و در قالب گالری که آثار هنرمندانی از ایران و خاورمیانه را به نمایش میگذارد، فعالیت میکند، که با طرحِ برنامهریزی منحصربهفرد و متمرکز به ارایهی آثار هنرمندان ایرانی خارج از کشور در داخل ایران میپردازد.
برخی پیوندها، برخی تابشها
نمایشگاه «برخی پیوندها، برخی تابشها»، گرد هم آوری آثار تازه ی آناهیتا رزمی است که عموما برای این نمایشگاه خلق شده اند. به منظور کنار آمدن با ماهیت متغیر مکان های مشخص در عصر جهانی شدن، تکه های تصادفی «برخی پیوندها، برخی تابش ها» محدود به چیدمانی (مکانی مشخص) در آب/انبار شده اند.
"داستان تهران جلس" اثری از چارلز دیکنز به نام "داستان دو شهر" را به عنوان اساس کار خود قرار داده است. بعد از نمایش این اثر در مرکز ام ای کی لس آنجلس در سال ۱۳۹۲ و نیز ای بی سی برلین، نمایش در تهران مسیر سفر به مقصدهای مورد نظر خود اثر را تکمیل می نماید.
اثر ویدیویی "آناهیتا رزمی پرومو" ارجاعی است به اثری از هنرمند آمریکایی کریس بردن به نام "کریس بردن پرومو" و تغییر ایده ی اولیه به حوزه ی رسانه ی ایرانی.
کلیپ اصلی در سال ۱۳۵۵ در میان تبلیغات تلویزیونی شبکه های آمریکایی پخش شد که نام هنرمندان شهیری همچون لیوناردو، میکلانژ، رامبرانت، پیکاسو و ... با خطی درشت بر صفحه ظاهر می شد و در پایان نام "بردن" می آمد. در انتها نیز اظهار می شد: "پرداخت برای، توسط کریس بردن - هنرمند".
سومین چیدمان، "دیوار پیوند میزند، کف پیوند میزند" (۱۳۹۳) به دسته ای از تصاویر عکاسی در فضای نمایشگاه جسمیت می بخشد. چیدمان در جست و جویِ روابط مکان و رسانه، تصاویر خلق شده، مناسبات بازنمایانه و حافظه ی تصویری به جایِ بهره جویی از یک روایت، مجموعه ای از پرسش ها را ارایه می دهد.
درباره ی هنرمند: آناهیتا رزمی، هنرمندی بصری است که ساکن برلین است و عموما در حوزه ی ویدیو، چیدمان، نیو مدیا و پرفورمانس کار می کند. آثار وی، بازنگری ای است در حافظه ی تصویری، کهن الگوها و استاندارد های شرق و غرب.
در سال ۱۳۹۳ وی دریافت کننده ی Villa Kamogawa Residency موسسه گوته در کیوتو بود. سایر اقامت های هنری و افتخارات شامل برنامه ی اقامتی مک-شیندلر (۱۳۹۲) و جایزه ی امداش، بنیاد فریز (۱۳۹۰) می باشد.
درباره ی مرکز هنرهای معاصر سازماناب – آب/انبار: سازماناب مرکز هنری مستقل غیرانتقاعی است که در سال ۱۳۸۸ تاسیس شده است. این مرکز از آثار هنری در طیف گسترده ای از رسانه ها از طریق برگزاری نمایشکاه ها و رویدادها، اقامت هنرمندان و کیورتورها، طرح ها و کارگاه های آموزشی، گفتگو و انتشارات حمایت می کند. با ایجاد روابط محلی و بین المللی و تنوع بخشیدن در دو بخش مخاطبان و دستاندر کاران هنر معاصر، سازماناب با هدف حمایت و توسعه ی دانش، درک و تمرین هنرهای معاصر در ایران ایجاد شده است. آب/انبار بخش جدیدی ست که به سازماناب اضافه شده و در قالب گالری که آثار هنرمندانی از ایران و خاورمیانه را به نمایش می گذارد، فعالیت خواهد نمود، که با طرحِ برنامه ریزی منحصر به فرد و متمرکز به ارائه ی آثار هنرمندان ایرانی خارج از کشور در داخل ایران می پردازد.
«کار گِل» و رویدادهای موازی آن با حمایت مرکز هنرهای معاصر سازماناب - آب/انبار، موزه ی وست ونکوور و گالری ترد لاین دبی تحقق یافته است. کتابی با همکاری موزه ی وست ونکوور و مرکز هنرهای معاصر سازماناب - آب/انبار در ارتباط با این نمایشگاه منتشر خواهد شد. در کنار نمایشگاه مراسم رونمایی از کتاب، سخنرانی هنرمند، میزگرد، سخنرانی و کارگاه نیز برگزار خواهد شد.
گفتگوی هنرمند: یکشنبه، ۲ آذر، ۱۳۹۳، ۳ بعدازظهر
نمایش برخی از ویدیو فیلم های رزمی: سه شنبه، ۴ آذر، ۱۳۹۳، ۵ بعدازظهر
کار گِل
افتتاحیه ی نمایشگاه و رونمایی از کتاب هنرمند: جمعه، ۲۵ مهر، ساعت ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
کیوریتور: الهام پوریامهر
مرکز هنرهای معاصر سازماناب – آب/انبار با افتخار چیدمان «کار گِل» اثر بابک گلکار، هنرمند ایرانی مقیم ونکوور، را در مهر ماه سال جاری برگزار می کند. همراه با افتتاح گالری جدید سازماناب، آثار در سه طبقه ی مرکز به نمایش در خواهند آمد.
«کار گِل»، نتیجه ی کاوش بنیادی بابک گلکار در چگونگی مصالحه و مذاکره ی فردِ انسان در هنگام مواجهه با سرکوب شدگی و ناامیدی های عاطفی ناشی از شرایط معاصر زندگی است. «کار گِل» بازیگوشانه مخاطب را درگیر کرده و در عین حال ماهرانه به واقعیت غم انگیز شرایط انسان معاصر اشاره می کند. ما در زمانی زندگی می کنیم که وضعیت نظام مند بر شرایط اولیه ی انسانی ما غالب شده و تاثیر نظامها که زمانی آگاهانه توسط بشر ساخته می شدند اکنون شکل گزارهای قطعی پیدا کرده است. «کار گِل» پاسخی ارائه نمی دهد بلکه نگاهی اجمالی می اندازد به شرایط دیالکتیکی این روابط خاموش.
ویژگی بارز این نمایشگاه استفاده ی گلکار از گل رس برای دست یافتن به ایده ی کار و تولید به مثابه ی الگویی است که می توان آن را مطالعه کرد و در پیش گرفت و به این طریق به رویارویی با شرایط نامتوازن زندگی معاصر پرداخت. برون دادِ کارعبارت است از پنجاه جیغدانِ کوچکِ چرخ ساز و سه جیغدان سفالی بزرگ که طراحی آن ها به گونه ای است که صدای یک جیغ ساده را خاموش و یا تقویت می کند. درآمیختن با جیغدان ها به بیننده ی فعال این امکان را می دهد تا برای لحظه ای مرز ظریف بین رهایی و کشمکش را که در ژست ساده ی یک جیغ وجود دارد تجربه کند. یک تغییر موضع جزیی باعث می شود تا مخاطب به این حس ناپایدار دست یابد که چگونه اندیشیدن و زیستن در چنین وضعیت معلقی جایگاه مبهم هم ابژه و هم سوژه بودن را پدید می آورد.
«کار گِل» نقطه ی پایانی چرخه ای است که درمجموعه ای از سه نمایشگاه ارائه شده است و به کاوش در پویا یی ها و شرایط ناکامی می پردازد، وجود وضعیت نظام بنیاد معاصر را تصدیق می کند و به ناخشنودی از پارادوکس کار می پردازد. نخستین حلقه از این چرخه در سال ۲۰۱۳ با عنوان «دیالکتیک ناکامی» در موزه ی وست ونکوور به نمایش درآمد و سپس با دگرگونیهایی و تغییر در زمینه با حمایت گالری هنر ونکوور در مرکز شهر ونکوور در فضای باز و با عنوان ،TIME TO LET GO… دمی درنگ ارائه شد. «کار گِل» که در سازماناب تهران ارائه خواهد شد نخستین نمایشگاه انفرادی بابک گلکار در ایران است.
درباره ی هنرمند: بابک گلکار بیشتر سال های بالندگی خود را تا سال ۱۳۷۵ در تهران گذرانده و پس از مهاجرت به ونکوور مدرک کارشناسی هنرهای زیبا را در سال ۱۳۸۲ از دانشگاه هنر و طراحی امیلی کار و کارشناسی ارشد هنرهای زیبا را در سال ۱۳۸۵ از دانشگاه بریتیش کلمبیا دریافت کرده است. بابک گلکار روش متفاوتی را پیش برده که اغلب درگیر پژوهش انتقادی و تعدیل فضا بین حوزه های فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی است. راهبردهای دخیل در روش او می آمیزند و نظامها و فرمهای از بنیاد نامرتبط را می کاوند، و بر وحدت زمینه و همچنین عناصر متضاد تاکید می کنند. از درون این بازبافت سازی (زمینه سازی مجدد) فرمها و معناهای جدیدی پدیدار می شود.
نتایج تحقیقات و کار گلکار فعالانه در سطح محلی و بین المللی ارائه شده است که از آن میان می توان به این موارد اشاره کرد: موزه ویکتوریا و آلبرت (لندن)، بروتکانستاله (وین)، موزه هنرهای معاصر مقدونیه (تسالونیکی)، ساترن اکسپوژر (لس آنجلس)، سنتوریو پروجکت (استانبول)، بنیاد بغاسیان – ویلا ایمپین (بروکسل)، موزه وست ونکوور (۲۰۱۳)، گالری هنر ونکوور (۲۰۱۴)، و همچنین آثار گلکار در اکتبر ۲۰۱۴ در بینال نهم مونترال به نمایش در خواهد آمد. بابک گلکار در ونکوور (بریتیش کلمبیا) کار و زندگی می کند.
درباره ی مرکز هنرهای معاصر سازماناب – آب/انبار: سازماناب مرکز هنری مستقل غیرانتقاعی است که در سال ۱۳۸۸ تاسیس شده است. این مرکز از آثار هنری در طیف گسترده ای از رسانه ها از طریق برگزاری نمایشکاه ها و رویدادها، اقامت هنرمندان و کیورتورها، طرح ها و کارگاه های آموزشی، گفتگو و انتشارات حمایت می کند. با ایجاد روابط محلی و بین المللی و تنوع بخشیدن در دو بخش مخاطبان و دستاندر کاران هنر معاصر، سازماناب با هدف حمایت و توسعه ی دانش، درک و تمرین هنرهای معاصر در ایران ایجاد شده است. آب/انبار بخش جدیدی ست که به سازماناب اضافه شده و در قالب گالری که آثار هنرمندانی از ایران و خاورمیانه را به نمایش می گذارد، فعالیت خواهد نمود، که با طرحِ برنامه ریزی منحصر به فرد و متمرکز به ارائه ی آثار هنرمندان ایرانی خارج از کشور در داخل ایران می پردازد.
«کار گِل» و رویدادهای موازی آن با حمایت مرکز هنرهای معاصر سازماناب – آب/انبار، موزه ی وست ونکوور و گالری ترد لاین دبی تحقق یافته است. کتابی با همکاری موزه ی وست ونکوور و مرکز هنرهای معاصر سازماناب – آب/انبار در ارتباط با این نمایشگاه منتشر خواهد شد. در کنار نمایشگاه مراسم رونمایی از کتاب، سخنرانی هنرمند، میزگرد، سخنرانی و کارگاه نیز برگزار خواهد شد.
رویدادهای نمایشگاه:
افتتاحیه ی کتاب هنرمند
جمعه، ۲۵ مهر ۱۳۹۳، ساعت ۳ بعدازظهر تا ۱۰ شب
گفتگوها و سخنرانی ها
گفتگو با هنرمند: یکشنبه، ۴ آبان ۱۳۹۳
میزگرد و گفتگوی نمایشگاه: پنج شنبه، ۸ آبان ۱۳۹۳
سخنرانی: پنج شنبه، ۲۲ آبان ۱۳۹۳
کارگاه آموزشی
پنج شنبه، ۱۵ آبان ۱۳۹۳